FINDIK: PAZAR ENSFLASYONUNA TEPKİ

Kendimi bildim bileli çarşambaları bizim köyde Pazar kurulur. Eskiden köyün en düz ve en uzun sokağındaydı bu pazar. Sağlı sollu tezgahlar açılır, brandalar gerilirdi. Manav amcanın opera sanatçılarını kıskandıracak sesiyle de alışveriş resmen başlardı. Şimdilerde yeni yapılan kapalı Pazar yerinde bu gelenek devam ediyor.

Daha 8 yaşında bir çocukken fiyat pahalılığına ve Pazar enflasyonuna verdiğim tepkiyi anlatmak istiyorum. Annemin ceketine yapışmış halde pazarı dolaşırken çerezcinin önüne gelmiştik. Envaı çeşit çerez, onlarca kuruyemiş, lokum, kurabiye…Kısacası çocuk nefsinin çekebileceği ne varsa tezgahın üzerinde. En arkada da yarı beline kadar kıvrılmış bir çuvalın içinde de kavrulmuş fındık… Nasıl canım çekmişti anlatamam.

Çerezciye o zamanın parasıyla 10 milyonluk çekivermesini söyledi annem. Çerezci sanki gram altın tartıyormuş gibi bir gözü yumuk, elindeki plastik ufak kürekten birer ikişer tane fındık düşürüyor poşetin içine. 10 milyonluk olduğuna kanaat getirmiş olacak ki küreği bırakıyor, poşetin havasını aldırıp, kulaklarından tutup havada bir iki tur çevirerek el çabukluğuyla bağlıyor. Biz parayı uzatırken o da fındığı uzatıyor.

 

Koyduğu fındık bir çocuğun avucuyla bile bir avuç gelmezdi. Çok sinirlenmiştim. Poşeti tezgahın üzerine sertçe çarparak ve sonradan annemin anlattığına göre “Al fındığını, başına çal!” diyerek oradan uzaklaşmışım. Yine sonradan annemin anlattıklarına göre o anda çerezci, annem, alışveriş yapanlar herkes donup kalmış. Annem özür bile dileyemeden mahcup bir halde parasını geri almış.

 

2001’de Ecevit’in önüne yazar kasa atıldıktan birkaç yıl sonra benim bu hareketim, ülkede ekonomik krizin hep var olduğunu, hiç azalmadığını, yıllar geçtikçe daha da derinleştiğini gözler önüne sermiştir.